- Nederland.TVJongeren.TVNederland.TVSpelletjes.TV
- Amusement.TVKennis.TVNieuws.TVSporten.TV
- Beurs.TVKinderen.TVOndernemen.TVTalentenjacht.TV
- Cultuur.TVKook.TVOnrecht.TVVaartuig.TV
- Formule1.TVLachen.TVOranje.TVVerkiezing.TV
- Gamen.TVMensen.TVPolitiek.TVVoertuig.TV
- Geloof.TVMode.TVReis.TVVoetbal.TV
- Gezondheid.TVMuziek.TVSerie.TVWeer.TV
- Informatief.TVNatuur.TVSpeelfilm.TVWoon.TV
Andere tijden sport - Alle afleveringen
Ze is Neerlands trots op de sprint in de jaren tachtig van de vorige eeuw, Nelli Cooman. Flamboyant, goedlachs en pijlsnel. De snelste vrouw van de wereld over 60 meter. Wat maakt haar uniek en is het wel alles goud wat er blinkt? Andere Tijden Sport over Nelli Cooman, diva op spikes.
Na de scheiding van zijn ouders woont de jonge Gregor bij zijn moeder, maar daar is het onveilig. Op zijn 16e verhuist hij daarom naar zijn homoseksuele vader en diens vriend. Een veilige plek wordt het niet, integendeel. Vrijwel meteen begint het seksuele misbruik. Gregor reageert zich af met sport. Hij gaat voortdurend over zijn eigen grenzen. Alles om die andere pijn maar niet te voelen. Het is dan ook geen verrassing dat hij in 1981 aan de start staat van de eerste triatlon in Nederland, en tevens de eerste buiten de VS. Gregor Stam wint en wordt zo de allereerste Nederlands kampioen. Het is het begin van een imposante carrière.
We gaan terug naar de Tour de France van 2011 met de val van Johnny Hoogerland. Zwaargehavend fietst hij de Tour toch uit. Het maakt de Zeeuw razend populair. Zo onverschrokken als hij lijkt, is hij dan al niet meer. De angst om te koersen groeit, helemaal als hij tijdens een training in Spanje opnieuw wordt aangereden. Hoogerland overleeft het, maar als renner wordt hij nooit meer de oude. Hij remt te vaak. Tegelijkertijd vreet de strijd om schadevergoeding van het prikkeldraad-incident aan hem. De betrokken partijen wijzen naar elkaar. Een reconstructie hoe de eens zo stoere renner uiteindelijk moedeloos het hoofd buigt.
In het weekend van de TT Assen gaan we terug naar de jaren 70, de glorieperiode van het Nederlandse motorracen. In 1977 schrijft Wil Hartog historie door als eerste Nederlander een Grand Prix te winnen in de koningsklasse 500CC. De 'Witte Reus' komt op het kletsnatte TT-circuit van Assen voor de ogen van ruim honderdduizend toeschouwers als eerste over de finish. Een volksfeest barst los. Die zege zet een reeks van internationale successen in gang, waarbij ook 'Jumping' Jack Middelburg en Boet van Dulmen races zouden winnen. Toch scheelde het een haar of de doodzieke Hartog zou in '77 niet eens van start zijn gegaan.
'Black is beautiful', het staat prominent op het tenue van hardloper Raymond Heerenveen waarmee hij in 1975 de atletiekbaan in Zuid-Afrika betreedt. In het land heerst het apartheidsregime dat sportief en cultureel wordt geboycot. Collega-atleten als Jos Hermens en Sammy Monsels wijzen de uitnodiging om deel te nemen aan een 'interraciaal' toernooi resoluut van de hand. Heerenveen, in die jaren behorend tot de Nederlandse sprintelite, gaat wel. 'Ik wilde daar, in het hart van de apartheid, m'n stem, een protest laten horen', legt Raymond Heerenveen uit. En dat doet hij.
We gaan terug naar de adembenemende slotdag van de eredivisie in het seizoen 2006-2007. AZ, Ajax en PSV kunnen in de laatste wedstrijd van het seizoen alle drie nog landskampioen worden. Miljoenen mensen horen via de radio hoe uiteindelijk PSV de kampioensschaal verovert.
Wat gebeurde er in de rust van de kwartfinale tegen Brazilië op het WK van 2010? Oranje werd weggespeeld in de eerste helft, maar won toch. En haalde uiteindelijk de finale. De wedstrijd tegen Brazilië begint dramatisch. Oranje haalt met 0-1 de rust. Het had zomaar 0-2 of 0-3 kunnen staan. De koppies hangen omlaag als de spelers de kleedkamer binnen lopen. Coach Bert van Marwijk begint aan zijn magische speech. In pakweg drie minuten weet hij een negatieve sfeer om te zetten. Oranje wint met 2-1. Hoe is zo'n ommekeer mogelijk? Met Bert van Marwijk, Dick "Coocky" Voorn, Wesley Sneijder, André Ooijer en Kees Jansma.
Louis van Gaal staat voor zijn laatste kunstje: als bondscoach van Oranje op jacht naar wereldgoud in Qatar. Van zijn voetbaljaren weten we weinig. Wat was hij voor speler? Huisde in de speler al een coach? We vonden bijzondere oude beelden en maakten een rondreis langs oud-ploeggenoten van het kampioenselftal van RKSV De Meer in 1970, René Desaeyere (Royal Antwerp FC), Leo Driessen (journalist, collega op de Don Bosco LTS), Pier Tol (AZ), Bas van Noortwijk én René van der Gijp (beiden Sparta). Zo ontspint zich een kleurrijk verhaal over een kleurrijk voetballer. Maar klopt het ook? Het laatste oordeel is aan de bondscoach zelf.
WK 1998, kwartfinale Nederland-Argentinië. Het is 1-1 en de wedstrijd stevent af op een verlenging. Maar in de laatste minuut brengt Dennis Bergkamp de stand op 2-1 en kan Oranje naar de halve finale, tot uitzinnige vreugde van Jack van Gelder. Toch komt dit kunstwerk niet uit de lucht vallen. Er gingen vele 'voorstudies' aan vooraf. Tom Egbers spreekt met voetballiefhebbers in Amsterdam en Londen. En met Frank de Boer, Jan Wouters en Guus Hiddink. Bewegingswetenschapper Geert Savelsbergh laat zien hoe Bergkamp zich beweegt en biograaf David Winner focust op hoe Bergkamp ruimte zoekt en vergelijkt hem met de grote Nederlandse schilders.
Nederland: het platste land ter wereld. Geen wonder dat we nauwelijks een rol van betekenis spelen in de wondere wereld van het skispringen. We kennen het van Nieuwjaarsdag en van Eddie the Eagle. In die tijd, de jaren 80, wordt een Nederlandse student verliefd op de schans. Zijn naam: Gerrit Jan Konijnenberg. Zijn droom: vliegen op de Olympische Spelen. Vol passie stort hij zich op dat doel. Tegen de stroom in, met vallen en opstaan, als pionier uit de Lage Landen. Maar ook vechtend tegen de strenge eisen van het NOC. Andere Tijden Sport over de schoonheid van het skispringen en over de droom van Gerrit Jan Konijnenberg, The Flying Dutchman.
Ronduit dramatisch is de finale van de 500 meter schaatsen op de Olympische Spelen van 2014 in Sotsji. Jan Smeekens rijdt een fantastische laatste rit, op het scorebord verschijnt een 1 achter zijn naam, olympisch goud voor de man uit Raalte. Maar terwijl Smeekens euforisch zijn ereronde rijdt, blijkt dat niet hij maar Michel Mulder de olympisch kampioen is. Na een correctie van de tijd is Mulder twaalfduizendste van een seconde sneller. Intens geluk en peilloos verdriet, binnen de minuut. Twee jaar later gaat Jan Smeekens in therapie om het trauma van Sotsji te verwerken.
Op de Spelen van 2002 is de wereld getuige van de wonderbaarlijke wederopstanding van schaatser Gerard van Velde. De sprinter pakt goud en een wereldrecord op de 1000 meter. Een paar jaar eerder heeft Gerard de schaatssport nog vaarwel gezegd, omdat hij niet op klapschaatsen kan rijden. Aan de hand van Gerards loopbaan vol kronkelpaden schetst Andere Tijden Sport de opkomst van de klapschaats. Hilarisch en onthullend. Bijvoorbeeld hoe de top van het mannenschaatsen aanvankelijk probeert de klapschaats tegen te houden. En hoe Gerard van Velde na jaren van 'net niet', op die lang verafschuwde klapschaatsen, transformeert in Gouden Gerard.
Begin 1960 staat het vrouwenschaatsen in Nederland nog in de kinderschoenen. Hardrijden op de schaats wordt gezien als een typische mannensport. Tot er drie toptalenten komen die hier binnen een paar jaar verandering in brengen: Stien Kaiser, Carry Geijssen en Ans Schut. Aanvankelijk worden ze weggelachen en tegengewerkt, maar als Stien in 1967 en 1968 wereldkampioen wordt en Carry en Ans goud winnen op de Spelen van 1968, is bewondering hun deel. Voor Stien is er 'slechts' brons op de Spelen van 1968. Maar in 1972 pakt ze alsnog Olympisch goud, op 33-jarige leeftijd. Een verhaal over emancipatie: van de vrouw, en van het vrouwenschaatsen.
Reinier Paping, Evert van Benthem en Henk Angenent wonnen de meest aansprekende sportwedstrijd die je in ons land kunt winnen: de Elfstedentocht. Van Benthem won hem zelfs twee keer: in 1985 en 1986. Om de jaarlijkse stoet van fans te ontvluchten emigreert Van Benthem met zijn gezin in 1999 naar Canada. Reinier Paping, de glorieuze winnaar van de barbaarse Elfstedentocht van 1963, is inmiddels 86. Andere Tijden Sport hoort van hem dat hij graag nog eens Evert van Benthem in Canada zou willen opzoeken. Ook Henk Angenent, in 1997 winnaar van de voorlopig laatste Tocht der Tochten, voelt daar wel wat voor. Zo gezegd, zo gedaan.
Vandaag werd bekend dat schaatslegende Reinier Paping op 90-jarige leeftijd is overleden. Paping verwierf grote bekendheid als de winnaar van de Elfstedentocht van 1963, de zwaarste en meest heroïsche tocht uit de geschiedenis. Hij is na een kort ziekbed overleden, heeft de familie bevestigd. Andere Tijden Sport maakte in 2017 een aflevering over drie Elfstedenhelden: Reinier Paping, Evert van Benthem en Henk Angenent wonnen de meest aansprekende sportwedstrijd die je in ons land kunt winnen: de Elfstedentocht. Ter nagedachtenis aan Reinier Paping is aflevering van Andere Tijden Sport over Paping te zien.
Op 5 september keert de Formule 1 terug naar Zandvoort. Met Max Verstappen als grote trekpleister. Andere Tijden Sport herhaalt daarom de aflevering uit 2017 over een ander race-fenomeen: Liane Engeman. Bloedmooi en razendsnel in haar bolides. De blonde schrik van het circuit, zo werd de Haarlemse in de jaren 60 van de vorige eeuw genoemd. Opgeleid door Rob Slotemaker, die meteen het talent in haar herkende. Bewonderd door de vele mannen om haar heen, onder wie een piepjonge Jan Lammers. Tussen 1965 en 1973 racete Liane Engeman over de internationale circuits. Gewoon tegen de mannen. Ze won veel, overleefde crashes en spotte met vooroordelen.
Stel je voor: je bent twintig jaar, je wordt wakker en er staan zes nullen op je bankrekening. Royston Drenthe speelt net één seizoen voor Feyenoord als de grootste club van de wereld, Real Madrid, hem in 2007 koopt voor dertien miljoen euro. Een Rotterdamse straatjongen tussen de Galácticos. Het is het startsein voor een tumultueuze carrière, die nog steeds voortduurt bij Racing Murcia in de Spaanse derde divisie. Andere Tijden Sport zoekt Royston Drenthe op in Murcia waar hij ons mee terugneemt naar zijn leven vol verlokkingen en valkuilen in de top van het profvoetbal.
Begin jaren negentig van de vorige eeuw ziet wielrenner Bart Brentjens in zijn provincie Limburg voor het eerst een mountainbike. En hij raakt in de ban. Een mooiere sport bestaat er niet. Pedala in de natuur. Samen met zijn coach en zwager Gert-Jan Theunisse, zijn schoonzus Lieske en vrouw Petra werkt hij toe naar dat ene grote doel: de eerste gouden medaille winnen op het nieuwe Olympische onderdeel mountainbiken. We schrijven 1996, de Olympische Spelen in Atlanta. Een familieverhaal.
Zwemster Ada Kok kan in 1968 in Mexico niet anders dan Olympisch goud winnen op de vlinderslag. Ze is al jaren onbetwist de beste op deze zwemslag. Op de tribune kijken de hoogwaardigheidsbekleders met de bloemen al in de hand naar de 100 meter finale. Maar verlamd door de druk en de strenge regels in het zwemteam haalt ze niet eens een medaille, ze wordt vierde. Ze staat huilend onder de douche. Er is niemand om haar te troosten. De beste vlinderslagzwemster van haar generatie heeft nog één kans op goud, de 200 meter, een nieuw nummer bij de vrouwen. Ze besluit zich van niemand meer wat aan te trekken en het vanaf dan op háár manier te doen.
Het is de enige voetbal-triomf van Nederland. Het EK van 1988. 'Bijna' alles is er al over gezegd en geschreven. Denken we. Maar Andere Tijden Sport onthult iets dat liefst 33 jaar verborgen bleef. Eindelijk krijgen we inzicht in de tactische besprekingen, de aanpak en de twijfels van succescoach Rinus Michels en zijn staf. Michels' assistent, Nol de Ruiter, hield tijdens het toernooi alles bij in een grote zwarte map. Wat gebeurde er bijvoorbeeld in aanloop naar de beladen halve finale tegen West-Duitsland? Andere Tijden Sport gaat met Nol de Ruiter, Hans van Breukelen, Jan Wouters en Erwin Koeman op zoek naar de geheimen van de map van '88.
De eerste Marokkaanse Nederlander in Oranje is Dries Boussatta. Hij debuteert in 1998 in het Nederlands elftal. Hij is er trots op. Maar tijdens Nederland-Marokko, in 1999, wordt hij continu uitgefloten door jongens met eenzelfde achtergrond als hij. Spreekkoren zijn niet nieuw voor Boussatta, maar dit is andere kost. Andere Tijden Sport organiseert een ontmoeting tussen Boussatta en vijf van die jongens van destijds.
Een verhaal over de herrijzenis van Nederland. Het grootste volksfeest sinds Bevrijding van de Duitsers aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Op zoek naar de bewoners van de zinkende woonboot, de mensen op de bruggen over de snelweg en naar uniek videomateriaal van de mensen die de bus op zijn zegetocht van het vliegveld Eindhoven naar het Museumplein in Amsterdam hebben gefilmd. Met stewardessen, ME'ers, half verzopen fans, een bezorgde burgemeester Van Thijn, radioverslaggever Jack van Gelder, het jongetje dat op de boot sprong, de chauffeur van de spelersbus en vele, vele anderen.
Ruim 25 jaar geleden is het, 28 november 1995. Ajax kroont zich tot de beste van de wereld. In Tokyo verslaat het succeselftal van Louis van Gaal het Braziliaanse Grêmio. Andere Tijden Sport gaat 25 jaar terug in de tijd en reconstrueert het grootste succes van Ajax sinds de gouden jaren zeventig.
In de gouden jaren van het Nederlandse voetbal is hij tussen grootheden als Willem van Hanegem en Johan Cruijff een opvallende verschijning. Frans Derks, de scheidsrechter met het strakste broekje van de Eredivisie. Volgens vriend en vijand een uitstekend arbiter. Populair bij voetballers en trainers. Maar door zijn lange haren, zijn korte broekjes, zijn ongezouten meningen en zijn eigengereide gedrag niet geliefd bij de bobo's van de KNVB. 'En dat heeft me een WK gekost', zegt Frans Derks. Dik in de tachtig is hij inmiddels, maar het broekje past nog en hij fluit nog steeds. Andere Tijden Sport over een scheidsrechter die een Bekende Nederlander werd.
Jan Raas is één van Nederlands meest succesvolle wielrenners. Hij won veertien klassiekers, tien etappes in de Tour de France en een WK. We kijken terug op een epische overwinning van de zwijgende Zeeuw: het Wereldkampioenschap van 1979 in Valkenburg. De aanloop, de ruzies, het duwincident op de Cauberg, de overwinning en de bittere nasmaak.
Judoka Mark Huizinga wint in 2000 een gouden medaille op de Spelen van Sydney. Een unieke prestatie van de judoka en een groot succes voor het Nederlandse judo. Ook voor Chris de Korte, de sensei (judomeester) van Huizinga. De basis voor dit succes ligt 35 jaar eerder in Japan. De Korte trekt in 1965 in zijn eentje richting de bakermat van het judo. Een reconstructie van die unieke reis.
De Spelen van 2004 in Athene moeten Anky van Grunsven een tweede gouden medaille dressuur opleveren. Succespaard Bonfire heeft plaatsgemaakt voor de talentvolle maar nog onervaren Salinero. De aanloop naar de Spelen wordt een ramp, met als absoluut dieptepunt het overlijden van haar vader. De man die haar voor het eerst op een pony zette en haar grootste fan is. Van Grunsven is zo overmand door verdriet dat ze niet wil deelnemen aan de Spelen. Toch gaat ze, in de naam van haar vader. In Andere Tijden Sport zien we de weg naar haar tweede goud.
Anno 2020 is Radio Tour de France al 50 jaar onlosmakelijk verbonden met de zomer: Andere Tijden Sport keert terug naar de beginjaren van dit iconische radio-programma en toont de prestaties van onder anderen Joop Zoetemelk, Hennie Kuiper, Steven Rooks, Peter Winnen en Tom Dumoulin. Begeleid door lang vervlogen - maar nooit vergeten - radiocommentaar van Harrie Jansen, Heinze Bakker, Jorrit Jorritsma, Fred Racké en natuurlijk de ongeëvenaarde Theo Koomen.
Wat voor een kleur je ook hebt, in de kleedkamer en op het veld doet het er niet toe. Als je maar kan voetballen. Je hebt elkaar nodig. Je moet samenwerken. Maar op de tribunes en buiten het stadion valt er nog een wereld te winnen. Humberto Tan, Rocky Tuhuteru en Nadia Bouras vertellen over hun Surinaamse, Molukse en Marokkaanse Oranjehelden en wat zij in hun leven hebben betekend. Van Mijnals tot Memphis.
A Day At The Races door de jaren heen. Een bijzondere aflevering vol archiefbeelden van de Formule 1 op Zandvoort zoals die verreden werd tussen 1948 en 1985.
Begin jaren 90 is hij de sensatie van het Nederlandse schaatsen: Falko Zandstra. Een supertalent, dat schijnbaar moeiteloos titels aaneenrijgt. Zijn laconieke, jongensachtige voorkomen maakt hem tot een idool. Posters van de 'gespierde spijker' hangen in meisjeskamers. Kenners weten het zeker: dit is het begin van het tijdperk Falko. Maar dat wordt het niet.Rintje Ritsma - de man die tot dan toe in Falko's schaduw reed - wordt de grote kampioen van de jaren negentig. Zo snel als Falko kwam, zo snel verdwijnt hij ook weer van het toneel. Wat ging er mis? Andere Tijden Sport over de pieken en dalen van een schaatskampioen.
Natuurlijk, Evert van Benthem won de Elfstedentocht van 1985. Maar niet eens zo heel veel later kwam Lenie van der Hoorn binnen, als eerste vrouw. Geen camera had oog voor haar buitengewone prestatie. Andere Tijden Sport deed een oproep: wie filmde Lenie van der Hoorn in 1985? Die oproep had succes. Deze aflevering maakt de onzichtbare winnares van de Elfstedentocht van 1985 zichtbaar. En daarmee het bijzondere levensverhaal van een vrouw met een missie.
In 2006 vindt een tragisch ongeluk plaats tijdens de Volvo Ocean Race, de zwaarste en langste zeilwedstrijd ter wereld. Hans Horrevoets, de ervaren zeiler van de ABN AMRO 2, slaat tijdens een zware storm op de Atlantische Oceaan overboord. De andere zeilers zetten alles op alles om Hans uit het water te halen. Daarin slagen ze uiteindelijk, maar ze kunnen het leven van Hans niet meer redden. Hoe kon het gebeuren? Was het pech? Voelde Horrevoets zich te verantwoordelijk voor de grotendeels jonge bemanning? Andere Tijden Sport maakte een reconstructie van de fatale reis. Aanvankelijk loopt alles op rolletjes. De negen maanden durende zeiltocht kent vele tussenstops en de 'jongerenboot' van ABN AMRO 2, met Horrevoets als ervaren rot, doet het verrassend goed. Zijn vriendin Petra van Rij komt regelmatig over met dochter Bobby. En in Kaapstad raakt ze zwanger van een tweede kindje. In de zevende etappe, van New York naar Portsmouth, gaat het mis. Andere Tijden Sport praat o.a. met de zeilers die erbij waren, met Roy Heiner, sportief directeur van de Nederlandse ploeg en vriend van Horrevoets, en met Petra.
31 maart is de dag van de Grand Prix van Valkenswaard. Door een complot, denkt Motorcrosser Gerrit Wolsink - de Vliegende Tandarts - werd hij net geen wereldkampioen in de Grand Prix van 1976. De eerste Nederlandse wereldkampioen was Jeffrey Herlings. Wolsink won in de Verenigde Staten wel vijf keer de Grand Prix. Hij staat model voor de superhit Oerend Hard van Normaal én voor de spraakmakende film Spetters van Paul Verhoeven.
In mei 2018 vindt de Giro plaats, de Ronde van Italië. Tom Dumoulin, vorig jaar de eerste Nederlandse winnaar, gaat proberen zijn titel te prolongeren. Het scheelde niets of niet Dumoulin maar Erik Breukink was de eerste Nederlandse winnaar geweest. Terug naar 1989. Negen jaar na Zoetemelks Tourzege gaat opnieuw een Nederlander een grote ronde winnen. Na een derde en tweede plek in het Giro-eindklassement rijdt Erik Breukink in 1989 al een paar dagen soeverein in het roze. Het spookt in de Dolomieten, maar net als een jaar eerder in de legendarische helletocht over de Gavia blijkt hij de omstandigheden het beste te verteren. Met nog twee tijdritten op het programma, zijn specialiteit, hoeft hij nog maar één colletje over. Dan gaat het mis. Andere Tijden Sport reconstrueert Breukinks fatale dag.
Veel boksers, voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog, waren van joodse komaf. De eerste knokploegen tegen de nazi's bestonden uit joodse boksers. In de arme joodse wijken was spierkracht een van de manieren om je staande te houden. De joodse Ben Bril was een van de bekendste boksers. Al vijf jaar voordat het verplicht werd door de Duitse bezetter, bokste hij met een davidster op zijn broek. Om die er, uit trots over zijn afkomst, nooit meer af te halen. Hij overleefde kamp Westerbork en Bergen-Belsen, nadat hij was verraden door Sam Olij met wie hij in 1928 nog gebroederlijk in het olympisch team zat. Bijna 75 jaar later duikt de 33-jarige joodse profbokser Barry Groenteman in het verleden van de hoogtijdagen van het joodse boksen en van zijn illustere voorganger Ben Bril.
Jakarta, 20 oktober 1973: zwaargewicht Rudi Lubbers bokst de wedstrijd van zijn leven tegen Muhammad Ali, de grootste bokser aller tijden. Lubbers verliest weliswaar op punten, maar knock-out gaat hij niet en hij blijft de volle twaalf ronden overeind. Daarmee oogst hij bewondering, ook van de meester zelf. Rudi Lubbers heeft een prachtige carrière met vele titels, maar nadien gaat het mis met hem. Hij belandt in een Portugese gevangenis wegens drugshandel. Het is een beschuldiging die hij altijd ontkend heeft en die hem mentaal sloopt. Een leven van ups en downs volgt, maar de oude wordt hij nooit meer. Andere Tijden Sport treft hem aan in een Bulgaars gehucht aan de Zwarte Zee. Hij en zijn vrouw leven er als kluizenaars. Nog één keer kijkt hij terug op dat gedenkwaardige gevecht tegen Ali en steeds duidelijker wordt waarom hij die avond tussen de touwen in Jakarta overeind bleef maar daarna door het leven geveld werd.
De Friese hardloopster Foekje Dillema vormde in 1949 een serieuze bedreiging voor de suprematie van Fanny Blankers-Koen, de koningin van de Nederlandse baanatletiek die op de Spelen van 1948 in Londen vier gouden medailles had gewonnen. Een nooit eerder opgehelderde kwestie voorkwam dat De Vliegende Huisvrouw van haar troon werd gestoten. Fanny noemde haar een man. De uitslag van een seksetest door de KNAU op 13 juli 1950 zou het bewijs hiervoor hebben geleverd. Het leverde een schorsing voor het leven van het Friese talent op. Foekje Dillema trok zich terug in haar woonplaats Burum in Friesland. Tot haar dood, op 5 december 2007 heeft ze gezwegen over de zaak. De Friese filmmaker Jan-Pieter Tuinstra woont op loopafstand van het dorp en gaat met zijn collega Thomas Blom op zoek naar de ultieme waarheid rond Foekje Dillema.
Corrie en Frans Siemons runnen sinds midden jaren zeventig het bordeel Sauna Diana in Zundert. Hun zonen Jan, Marc en Ruud zijn lid van de Zundertse wielervereniging. Na hun wedstrijdjes moeten zij zich op straat omkleden, achterin de auto of bij mensen aanbellen en vragen of ze mogen douchen. Corrie en Frans vinden dat het ook anders kan en kopen een Engelse dubbeldekker om deze om te bouwen tot een bus waarin kan worden gewassen en gekookt: de bus van Sauna Diana. De talenten van Zundert beschikken dus in de jaren tachtig al over een eigen ploegbus, terwijl de profrenners toentertijd nog dubbelgevouwen zaten in een ploegleiderswagen. Andere Tijden Sport haalt herinnering op aan de 'Moeder aller bussen'.
Op 14 juni is het zover. Dan begint in Rusland het WK Voetbal. Het Nederlands elftal heeft zich zoals bekend niet geplaatst. Wel zien we veel in Nederland opgegroeide jongens op het WK. Bij Marokko... Tegenwoordig kiezen topspelers met een Marokkaans paspoort eerder voor Marokko dan voor Oranje. Dat was niet altijd zo. De eerste Marokkaanse Nederlander in Oranje is Dries Boussatta. Hij debuteert in 1998 in het Nederlands elftal. Hij is er trots op. Maar tijdens Nederland - Marokko, in 1999, wordt hij continu uitgefloten door jongens met eenzelfde achtergrond als hij. Spreekkoren zijn niet nieuw voor Boussatta, maar dit is andere kost. We organiseren een ontmoeting tussen Boussatta en vijf van die jongens van destijds. En een gesprek met Co Adriaanse (oud-gymleraar van Dries), Willem van Hanegem (zijn oud-trainer bij AZ) en Najib Amhali (fan van Dries). Welke keuze zou Dries nú maken? En wat adviseert hij zijn dochter, talentvol voetbalster, als ze straks misschien voor dezelfde keuze komt te staan?
In 2006 vindt een tragisch ongeluk plaats tijdens de Volvo Ocean Race, de zwaarste en langste zeilwedstrijd ter wereld. Hans Horrevoets, de ervaren zeiler van de ABN AMRO 2, slaat tijdens een zware storm op de Atlantische Oceaan overboord. De andere zeilers zetten alles op alles om Hans uit het water te halen. Daarin slagen ze uiteindelijk, maar ze kunnen het leven van Hans niet meer redden. Hoe kon het gebeuren? Was het pech? Voelde Horrevoets zich te verantwoordelijk voor de grotendeels jonge bemanning? Andere Tijden Sport maakte een reconstructie van de fatale reis. Aanvankelijk loopt alles op rolletjes. De negen maanden durende zeiltocht kent vele tussenstops en de 'jongerenboot' van ABN AMRO 2, met Horrevoets als ervaren rot, doet het verrassend goed. Zijn vriendin Petra van Rij komt regelmatig over met dochter Bobby. En in Kaapstad raakt ze zwanger van een tweede kindje. In de zevende etappe, van New York naar Portsmouth, gaat het mis. Andere Tijden Sport praat o.a. met de zeilers die erbij waren, met Roy Heiner, sportief directeur van de Nederlandse ploeg en vriend van Horrevoets, en met Petra.
Reinier Paping, Evert van Benthem en Henk Angenent. In de Nederlandse sportgeschiedenis nemen zij een unieke plek in. Ze wonnen immers de meest aansprekende sportwedstrijd die je in ons land kunt winnen: de Elfstedentocht. Van Benthem won hem zelfs twee keer: in 1985 en 1986. Om de jaarlijkse stoet van fans te ontvluchten emigreert Van Benthem met zijn gezin in 1999 naar Canada. Daar wordt de schaatsheld weer de boer die hij wil zijn. Reinier Paping, de glorieuze winnaar van de barbaarse Elfstedentocht van 1963, is inmiddels 86. Andere Tijden Sport hoort van hem dat hij graag nog eens Evert van Benthem, in 1985 na 22 lange jaren zijn opvolger als winnaar van de Elfstedentocht, in Canada zou willen opzoeken. Ook Henk Angenent, in 1997 winnaar van de voorlopig laatste Tocht der Tochten, voelt daar wel wat voor. Zo gezegd, zo gedaan. Andere Tijden Sport gaat met Paping en Angenent op bezoek bij Van Benthem in Canada. Het wordt een memorabele ontmoeting van drie Elfstedenhelden in een winters landschap.
Het is de zomer van 1981, om precies te zijn 14 juli van dat jaar. Peter Winnen rijdt voor de eerste keer mee in de Tour de France. Alles is nieuw: het leven als prof én de Tour. Tot zijn eigen verbazing fietst de 24-jarige Winnen in die zeventiende etappe naar Alpe d'Huez mee in de kopgroep, met onder meer de gedoodverfde favoriet Bernard Hinault. Hinault zou deze Quatorze Juillet, dé nationale feestdag in Frankrijk, wel eens even van een extra rood-wit-blauw tintje voorzien. Ook Lucien van Impe, misschien wel de beste klimmer van zijn generatie, zit erbij. Deze 35-jarige Belgische bergkoning had zijn zinnen gezet op winst; dit was de enige berg waar hij nog nooit had gewonnen. Tussen al deze grote mannen rijdt Winnen, een rookie uit IJsselsteijn. Hij kende de Alpe d'Huez eigenlijk alleen van televisiebeelden en had nooit eerder in de Alpen gefietst. Hij vindt het prachtig, hij geniet en heeft goede benen. Eigenlijk veel te ver voor de top gaat Winnen ervandoor en geeft de anderen het nakijken. Een combinatie van pure onbezonnenheid en jeugdige overmoed, ondenkbaar in het huidige wielrennen. Als Winnen zich realiseert dat de camera constant op hem gericht is, beseft hij pas dat hij in zijn eentje op kop rijdt. Er zat totaal geen beleid achter zijn ontsnapping, geen tactiek en eigenlijk ook zonder enige voorbereiding. Een zege van overmoed en verwondering noemt Winnen het achteraf. Nu, in 2011, beklimt Winnen opnieuw de Alpe d'Huez met zijn dertig jaar oude Koga uit 1981. En kijken de grote sterren van toen - Hinault en Van Impe - terug op de fysiek onmogelijke geachte prestatie van Winnen.
De laatste week van de Tour de France van 2007 is ingegaan als Michael Rasmussen zich opmaakt voor de laatste bergetappe, van Orthez naar Gourette op de Col d'Aubisque. Iets meer dan 1700 meter hoog in de Pyreneeën. De Deense kopman van de Rabobank-ploeg draagt al tien dagen de gele trui, hij staat drie minuten voor op zijn belangrijkste concurrent, Alberto Contador, en als hij vandaag een goede tijd neerzet ligt de eindoverwinning praktisch voor het grijpen. Dan zou voor het eerst sinds 1980, sinds het roemruchte TI-Raleigh, sinds Joop Zoetemelk, weer eens een Nederlandse ploeg een Tourwinnaar leveren.
In het weekend dat de Tour de France van start gaat, gaan we terug naar één van Nederlandse meest fameuze wielrenners: Hennie Kuiper. Een geboren aanvaller, dat was Kuiper. Solo werd hij Olympisch kampioen, wereldkampioen en won hij vier grote klassiekers. Zijn palmares doet weinig onder voor dat van zijn landgenoten Zoetemelk en Janssen, met dit verschil dat op de erelijst van Kuiper één eindzege ontbreekt: die van de Tour de France. Een paar keer was Kuiper er dichtbij. De grootste kans op de eindzege had hij in 1977. Een paar dagen voor de finish in Parijs stond hij op slechts acht seconden van het geel. Wat als hij op verschillende momenten alerter was geweest? Wat als hij had geëist dat zijn ploeg voor hem zou rijden? Wat als ploegleider Peter Post hem meer vertrouwen had gegeven, zich wat minder obsessief op de dagsuccessen en op zijn oogappel Didi Thurau had gefocust? En werd eindwinnaar Bernard Thévenet bevoordeeld door de chauvinistische Franse organisatie? De Tour van 1977, de Tour die Hennie Kuiper had kunnen en misschien wel had moeten winnen.
In het weekend van de TT Assen staat Andere Tijden Sport in het teken van de zware motoren. In de jaren tachtig sprak Nederland nog een stevig woordje mee in de motorsport. Witte Reus Wil Hartog, Jumping Jack Middelburg en D'n Boet van Dulmen boekten successen in de zwaarste klasse. En er was dat legendarische zijspanduo Streuer/Schnieders uit Assen dat drie keer wereldkampioen werd, maar steeds naast de winst greep op het thuiscircuit tijdens de TT van Assen. Tot 1987, toen eindelijk in de stromende regen alles klopte en 140.000 toeschouwers volledig wild werden van vreugde door het succes van de ruig bebaarde rijder Egbert Streuer en zijn knappe bakkenist Bernard Schnieders. Andere Tijden Sport keert terug naar de oertijd van de Nederlandse motorsport. Over de dood van Schnieders, de verfijning van een motorblok en de ziel van de zijspan. Met Egbert Streuer, geldschieter Riemer van der Velde, teammanager/marketingman Lee van Dam en Jaap Geerts, racer van het eerste uur en kroegbaas. Een verhaal vol bier, braadworst en benzinedampen.
Sinds 2008 is het een Olympische sport en in 2012 (Laura Smulders, brons) en 2016 (Jelle van Gorkom, zilver) pakten Nederlanders er Olympische eremetaal in: BMX oftewel Bicycle Motocross - waarbij de X staat voor cross. We gaan terug naar de beginjaren van de BMX, toen sommigen het nog weglachten als een sport op een kinderfietsje, maar anderen al de potentie zagen van deze nieuwe spectaculaire sport. En wat blijkt? Nederland heeft een belangrijke rol gespeeld in de opkomst van de BMX. Begin jaren tachtig raakten Nederlandse jongeren voor het eerst in de ban van de BMX. Het waren vooral de tv-programma's van de AVRO, gepresenteerd door Karel van de Graaf, die de sport in één klap een groot podium gaven. Voor veel beginnende renners was Jan van den Dungen, bijgenaamd Helikopter Jantje, één van de absolute boegbeelden van de nieuwe sport. Spektakel verzekerd met Helikopter Jantje, en met andere BMX'ers, zoals Turbo Monique-je. Zij waren weer schatplichtig aan motorcrosser Gerrit Does, die in 1974 voor het eerst jongeren in de VS op merkwaardige fietsen zag crossen en besloot de sport naar Nederland te halen. Gerrit Does stond hiermee niet alleen aan de basis van de BMX in Nederland en Europa, maar heeft ook alles gefilmd op Super 8mm.
John Blankenstein (1949-2006) was als scheidsrechter geliefd en gerespecteerd. Hij was ook een man die openlijk uitkwam voor zijn homoseksualiteit en daarmee een taboe doorbrak in de voetbalwereld. Maar daardoor ontmoette hij ook tegenstand. In 1994 was Blankenstein aangewezen om de Champions League finale tussen AC Milan en Barcelona in Athene te leiden. Het zou de bekroning worden van zijn carrière, en daarmee ook van zijn assistenten Rob Overkleeft en Gerhard Verwoort. Vijf dagen vóór de finale werden Blankenstein en zijn grensrechters van de wedstrijd gehaald. Waarom? Omdat hij Nederlander was, net als Johan Cruijff en Ronald Koeman die bij Barcelona werkten? Omdat de invloedrijke eigenaar van AC Milan, Silvio Berlusconi, hem daardoor partijdig vond? Omdat hij homoseksueel was? Omdat er doodsbedreigingen tegen hem binnen waren gekomen bij de UEFA? Of een combinatie ervan? Andere Tijden Sport gaat op zoek naar het antwoord en spreekt o.a. met Rob Overkleeft, Gerhard Verwoort, Michael van Praag, John de Wolf en Jacques d'Ancona.
Andere Tijden Sport viert de 100e uitzending met een bijzondere aflevering, met uitsluitend amateurbeelden. In de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw waren sommige sporters, begeleiders en supporters in het bezit van een camera. Meestal een 8-mm filmcamera. Dat was nieuw en bijzonder. Zij schoten uren en uren aan film, niet wetende dat ze daarmee historie vastlegden. Het grote publiek kreeg al dat materiaal nooit te zien. Het verdween in schoenendozen op zolder. En daar komt het nu voor het eerst uit. Door oproepen en gerichte zoekacties heeft Andere Tijden Sport veel van dit unieke materiaal opgespoord. Aangevuld met het originele geluid levert dat een fascinerend beeld op van een sporttijdperk waarin alles anders was. Waarin supporters en bewonderaars nog gewoon dicht bij hun helden konden komen. Waarin je als supporter nog vrij rond kon lopen in een Olympisch dorp en de sfeer van de Spelen kon opsnuiven. Waarin topsporters aanraakbaar en dichtbij waren.
Wie Jannes van der Wal zegt, zegt niet alleen wereldkampioen dammen in 1982, maar ook excentriekeling. Hij stamelde voor de camera bij Mies Bouwman en miste een NK doordat hij in de trein in slaap was gevallen. Met deze Pietje Bell van de denksport was altijd iets te beleven. Maar hij kon ook verschrikkelijk goed dammen. Kenners spreken nog steeds met bewondering over zijn inzicht en zijn aanvallende spelstijl. In 1996, nog maar 39 jaar oud, stierf hij aan leukemie. Broer en ouders, collega's en vrienden schetsen een verrassend en ontroerend beeld van een bijzondere damgrootmeester.
Met een verrassende zilveren plak op de Winterspelen van 1964 in Innsbruck begon ene Kees Verkerk aan zijn opmars. Wereldtitels in 1966 en '67 volgden en in '68 won hij in Grenoble Olympisch goud. Bij zijn huldigingen droeg Verkerk steevast de bontmuts van zijn moeder. Die overleed in de nacht na de huldiging voor zijn allereerste succes: het zilver in Innsbruck. Die bontmuts is een mooie kapstok voor Andere Tijden Sport om de begintijd van de Nederlandse hegemonie in het hardrijden te belichten. Toen het bij de mannen nog niet 'Ard en Keessie' was, maar vooral 'Keessie'.
Andere Tijden Sport gaat terug naar 4 januari 1997, de dag waarop de laatste Elfstedentocht werd verreden, en reconstrueert de ontknoping van één van de spannendste tochten uit de geschiedenis. Voor het eerst vertellen Arnold Stam, Bert Verduin, Erik Hulzebosch, Henk van Benthem, Piet Kleine en Henk Angenent, de kopgroep die samen de Bonkevaart bestormde, wat er op weg naar de finish door hun hoofden spookte. Wat ze dachten, wat ze zagen, wie de boel verlinkte, en hoe ze toch zelf zouden gaan winnen.
