- Nederland.TVJongeren.TVNederland.TVSpelletjes.TV
- Amusement.TVKennis.TVNieuws.TVSporten.TV
- Beurs.TVKinderen.TVOndernemen.TVTalentenjacht.TV
- Cultuur.TVKook.TVOnrecht.TVVaartuig.TV
- Formule1.TVLachen.TVOranje.TVVerkiezing.TV
- Gamen.TVMensen.TVPolitiek.TVVoertuig.TV
- Geloof.TVMode.TVReis.TVVoetbal.TV
- Gezondheid.TVMuziek.TVSerie.TVWeer.TV
- Informatief.TVNatuur.TVSpeelfilm.TVWoon.TV
Close Up - Alle afleveringen
Acteur en komiek Jerry Lewis veroverde Amerika in de jaren vijftig en vroege jaren zestig met zijn humor. Na enkele minder geslaagde films raakte Lewis in zijn geboorteland als acteur uit de gratie. Onterecht, vindt regisseur Gregory Monro, want Lewis - die in 2016 negentig wordt - was een veelzijdig talent als acteur, maar ook als filmmaker, zanger en stand-up comedian.
Architect Tod Saunders keerde enkele jaren geleden terug naar de plek van zijn jeugd, New Foundland in het Noord-Oosten van Canada. Voor het ontwerp van hotel Fogo Island Inn liet hij zich inspireren door de sobere schoonheid van de lokale traditionele architectuur. Op dezelfde plek bouwde hij tevens vier spectaculaire studio's voor kunstenaars. Met het project haalden Saunders en zijn zakelijk partner de internationale pers en Fogo Island kreeg een nieuwe economische impuls.
Paul Verhoeven heeft in zijn bijna 50-jarige carrière steeds opnieuw het publiek weten te fascineren met films waarin de thema's sex en geweld een belangrijke rol spelen. Hij oogstte bewondering maar tegelijkertijd stuitte zijn grensoverschrijdende werk vaak op heftige afkeer en verzet. Regisseur Elisabeth van Zijll Langhout maakte een portret van Verhoeven en zijn oeuvre. Zij laat zien dat de regisseur via zijn films niet alleen een intense dialoog aangaat met zijn publiek, maar ook met zichzelf. Wat is goed, wat is kwaad, en waar liggen de grenzen tussen die twee?
Hoe zou het zijn om je huis in je zak met je mee te dragen? Of om kleding te hebben waarin je zou kunnen wonen? Voor de meesten van ons betekent het woord 'huis', stabiliteit, structuur en bestendigheid. Maar in een tijdperk van toenemende bevolkingsgroei, technologische vooruitgang en meer behoefte aan mobiliteit, dromen steeds meer mensen van flexibele en verplaatsbare huizen en van wonen op nieuwe, onverwachtse plekken.
Conceptueel kunstenaar Bas van Wieringen haalde in 2017 de landelijke pers toen bleek dat een museummedewerker per ongeluk over een minimalistisch schilderij van Van Wieringen heen geschilderd had. Het incident vormt voor regisseur Denise Janzée de aanleiding voor een verkenning van het fenomeen 'beschadigde kunst'. En passant maken we kennis met het speelse oeuvre van de ingenieuze Bas van Wieringen.
Fotografe Robin de Puy heeft succes. Er komt de laatste jaren geen einde aan de reeks prestigieuze opdrachten. Maar er knaagt iets: fotografeert ze nog wel de mensen van wie zij vindt dat ze gezien moeten worden? Met alleen een camera als bagage stapt Robin in Amerika op de motor voor een road trip.
Kunstenaar Chris Berens vindt zijn inspiratie in zijn eigen magische binnenwereld. De dieren en wezens die een grote rol spelen in zijn fantasie, bevolken ook de landschappen die hij schept met zijn speciale schildertechniek. Het resulteert in taferelen zowel betoverend als onheilspellend zijn.
Maison Martin Margiela geldt als een van de meest intrigerende modehuizen van de afgelopen decennia. Aan het hoofd van het huis stond creatief genie Martin Margiela, die er opmerkelijk genoeg voor koos om volledig onzichtbaar te blijven. Volgens officieel standpunt had het huis geen boegbeeld nodig, omdat alle creaties immers tot stand kwamen dankzij de inspanningen van een heel team. Twintig jaar na de hoogtijdagen van Margiela blikken de medewerkers van destijds terug op hun tijd binnen de muren van het modehuis.
Wie kijkt naar iconen als Pharell Williams en Kanye West, ziet dat zwarte mannen bij de meest modebewuste figuren van dit moment horen. Hun liefde voor stijl heeft zijn wortels diep in de Amerikaanse cultuur, in een fenomeen dat bekend staat als 'Black Dandyism'. Het verschijnsel heeft net zo veel te maken met mode en kunst als met belangrijke sociale ontwikkelingen.
De inmiddels 80-jarige Helaine Blumenfeld werkte als eerste vrouwelijke beeldhouwster in de marmermijnen van Pietrasanta. In marmer en in brons schept Blumenfeld vloeiende, organisch gevormde sculpturen van een grote schoonheid. We volgen Blumenfeld in Parijs, Cambridge en natuurlijk in haar geliefde Pietrasanta in het jaar dat ze haar beeldhouwwerk Tree of Life maakt.
De fotografen van agentschap Magnum maakten furore met hun documentatie van de belangrijke gebeurtenissen van de twintigste eeuw. Minder bekend is dat de Magnumfotografen ook een hechte relatie onderhielden met de wereld van de cinema. Acteurs en regisseurs als John Huston, Marilyn Monroe, Orson Welles, Kate Winslet en Sean Penn: de Magnumfotografen vereeuwigden ze allemaal, zowel in de studio als op de set.
Harry Gruyaert groeide op in een streng katholiek gezin met een vader die er streng op tegen was dat zijn zoon het beroep van fotograaf zou kiezen. Als jonge man besluit Gruyaert echter zijn vaders wensen naast zich neer te leggen en het grijze Vlaanderen de rug toe te keren. Wanneer hij met zijn camera de wereld intrekt, blijkt hij te beschikken over een uniek oog voor kleur. Het is een gave die hem in staat stelt schoonheid te ontdekken op de meest onverwachte plaatsen: van landschappen in afgelegen gebieden van Marokko tot de achterbuurten van Parijs.
Componist van hedendaagse muziek Philip Glass is inmiddels achtenzeventig jaar oud maar lijkt niet te stoppen. Hij is altijd aan het werk én altijd op reis en heeft het succes na vele jaren nog steeds aan zijn zijde. In de grote internationale muziektempels trekt Glass uitverkochte zalen. Die zalen vullen zich niet alleen met Glass-liefhebbers van het eerste uur, maar ook met vele nieuwe en jonge fans.
Regisseur Gilles Coudert groeide op in de nabijheid van een nieuwbouwwijk ontworpen door architect Le Corbusier. Hij speelt als jongetje vaak op de atletiekbaan met indrukwekkende betonnen tribune en loopt geregeld langs de gevel van het cultuurhuis met veelkleurige verticale ramen. Jaren later realiseert hij zich dat het werk van Le Corbusier een onuitwisbare indruk op hem gemaakt heeft. In een poging om diens werk beter te leren begrijpen - maar ook als hommage aan de grote architect - besluit hij hedendaagse ontwerpers en kunstenaars als Ito Morabito en Daniel Buren te interviewen over wat zij van Le Corbusier vinden.
Fotografe Robyn Beeche veroverde in de jaren tachtig vanuit Londen de tijdschriften- en reclamewereld. In een tijdperk dat Photoshop nog niet bestond, bereikten Beeche en haar team grote creatieve hoogten met behulp van bodypainting, styling en veel ouderwets knip- en plakwerk. Totdat ze besloot het westen de rug toe te keren en haar camera te richten op de kleurrijke religieuze rituelen van India.
Grafisch vormgever Wim Crouwel (1928) geldt als de godfather van de Nederlandse grafische vormgeving en vormt nog altijd een voorbeeld voor de jongste generatie grafisch ontwerpers. Crouwel werd in de jaren zestig beroemd met het door computertechnologie geïnspireerde lettertype New Alphabet. Filmmaker Lex Reitsma maakte een portret van Wim Crouwel die zichzelf ziet als een functionalist die heilig gelooft in een aanpak die berust op feiten en logica, terwijl hij tegelijkertijd gefascineerd blijft door het esthetische aspect van grafische vormgeving.
Architect Tod Saunders keerde enkele jaren geleden terug naar de plek van zijn jeugd, New Foundland in het Noord-Oosten van Canada. Voor het ontwerp van hotel Fogo Island Inn liet hij zich inspireren door de sobere schoonheid van de lokale traditionele architectuur. Op dezelfde plek bouwde hij tevens vier spectaculaire studio's voor kunstenaars. Met het project haalden Saunders en zijn zakelijk partner de internationale pers en Fogo island kreeg een nieuwe economische impuls.
Jennifer Tee (1973) kreeg de afgelopen jaren de opdracht om een wandvullend kunstwerk te maken voor de hal van de nieuwe metro op Amsterdam CS. Tee liet zich inspireren door traditionele, zogenaamde 'scheepskleden' van het Indonesische eiland Sumatra. Haar kunstwerk, dat twee grote schepen met reizigers voorstelt, bestaat uit meer dan 100.000 gedroogde tulpenblaadjes. De opdracht betekent een enorme uitdaging voor de tot nu toe autonoom werkende Tee, maar stelt haar ook in staat haar werk voor het eerst aan een echt groot publiek te tonen.
Merkwaardig zijn ze misschien wel, de kunstenaars in deze documentaire, maar niet per se merkwaardiger dan andere kunstenaars of dan wijzelf. De een tekent uitsluitend vogels, de ander kleurrijke netwerken van metro's en vliegroutes, een derde haar dromen en nachtmerries. Door urenlang in opperste concentratie te tekenen of te schilderen lijken ze iets van grip te krijgen op een verwarrende wereld. Regisseur Jan Wouter van Reijen maakt met deze film voelbaar hoe overrompelend de binnenwereld van deze buitenstaanders eruitziet.
Architect Alvaro Siza is dé belangrijkste Portugese architect van de afgelopen vijftig jaar. Veel van zijn belangrijkste gebouwen bevinden zich in zijn geboorteplaats Matosinhos, in de buurt van Porto aan de Portugese kust, zoals het Boa Nova Teahouse (1963), de Faculteit voor Architectuur (1987-1993), en het Serralves Museum voor Moderne Kunst (1997). Siza draagt ook de sociale woningbouw een warm hart toe en ontwierp sociale woningbouwcomplexen in onder meer Berlijn en Den Haag.
Arnaud Maggs en Spring Hurlbut delen een leven en houden van elkaar. Maar minstens zo veel houden ze van de kunst die ze onafhankelijk van elkaar maken. Sterfelijkheid vormt een belangrijk thema in het werk van Spring, een onderwerp dat ook in haar persoonlijk leven een belangrijke rol speelt. Haar geliefde Arnaud is met zijn vijfentachtig jaar ruim twee decennia ouder dan zij.
In het Berlijn van de vroege 20e eeuw introduceerde een groepje artistieke ontwerpers de reclameposter nieuwe stijl. Lucian Bernhard, Ludwig Hohlwein en Julius Klinger kozen voor strakke beelden, aantrekkelijk in hun eenvoud, meestal vergezeld van een geestige boodschap. Op hun posters zien we mooie, jonge mensen en een product dat duidelijk en prominent in beeld is. Reclamemakers en grafisch ontwerpers laten zich ook vandaag nog inspireren door de vernieuwende stijl van Bernhard, Hohlwein en Klinger.
De Deense architect Bjarke Ingels is nog geen veertig als hij met zijn studio Bjarke Ingels Group (BIG) zijn meest prestigieuze opdracht tot dan toe in de wacht sleept: de bouw van een appartementencomplex aan de oevers van van de Hudson rivier in NYC. Regisseur Kaspar Astrup Schröder volgde de dynamische architect maar liefst zeven jaar in de aanloop naar het succes, een periode waarin Ingels tevens worstelt met serieuze gezondheidsproblemen én waarin hij de vrouw van zijn leven ontmoet.
Regisseur Frank Scheffer maakte een portret van de Chinese kunstenaar He Duoling, die leeft en werkt in de stad Chengdu. Duoling hoorde in de jaren 80 bij de eerste generatie kunstenaars die zich na de Chinese culturele revolutie vrij kon uiten. Hij vindt inspiratie in de filosofische stroming van het taoïsme, waarin het gaat om de dialoog tussen mens en natuur, maar ook in de Westerse klassieke muziek en in de Russische literatuur.
Astor Piazzolla geldt als de belangrijkste vernieuwer van de tango muziek in de 20ste eeuw. Regisseur Daniel Rosenfeld maakte een film op basis van een lang interview dat de dochter van Piazzolla eind jaren tachtig met haar vader had. Zowel de man als de kunstenaar komen aan bod in dit portret, dat - met veel (privé-)filmarchief - het beeld schetst van een artiest die als een straatvechter knokte voor een revolutie van de tango.
Glenn Murcutt is de beroemdste architect van Australië en tevens degene die Australische architectuur internationaal op de kaart heeft gezet. Murcutt sleepte in de loop der jaren vele prijzen - waaronder een Pritzker Prize - in wacht, maar koos er bewust voor om alleen in zijn eigen vaderland te werken. Daar richt hij zich op het creëren van duurzame architectuur die perfect aangepast is aan het Australische klimaat.
Acteurs, artiesten en andere bekende Nederlanders, ze laten zich graag fotograferen door Mark Uyl. Uyl weet vaak bijzonder aspect van hun persoonlijkheid te vangen in zijn werk, dat een dromerige verstilde sfeer heeft. In de documentaire 'Midlife' maakt autodidact Mark Uyl de balans op van zijn ruim twintig jaar durende carrière. Hij laat daarbij ook enkele van de persoonlijkheden die hij vaak fotografeerde aan het woord, onder wie Huub Stapel, Marlies Dekkers en Egbert Jan Weeber.
Hij is de enige Duitser die behoort tot een select gezelschap van internationale topfotografen dat trendsettend is op het gebied van mode en reclame, fotograaf Peter Lindbergh. Lindberg vestigde zijn naam met iconische foto's van de supermodellen van de jaren negentig, onder wie Cindy Crawford, Claudia Schiffer en Naomi Campbell, die hij vrijwel zonder make-up en in zwart-wit fotografeerde. Tegenwoordig herkent vrijwel iedereen Lindberghs stijl, die zich onder meer kenmerkt door veel zwart-wit contrast, maar slechts weinigen kennen zijn naam.
De Italiaanse Lina Wertmüller won in 1975 als eerste vrouwelijke regisseur een Oscar. Haar 'Seven Beauties' werd bij de Academy Awards bekroond als beste buitenlandse film. Valerio Ruiz maakte een portret van de kleurrijke Wertmüller, die voor de gelegenheid terug keerde naar de locaties waar haar belangrijkste films opgenomen werden. Daar blikt ze terug op haar oeuvre.
In 2013 reist het Koninklijk Concertgebouworkest de hele wereld rond om hun 125-jarig bestaan te vieren: vijftig concerten gaf het orkest maar liefst, verspreid over zes continenten. Regisseur Heddy Honigmann landt met het orkest in Buenos Aires, Soweto en Sint-Petersburg en laat zien hoe de musici van het Concertgebouworkest de harten van mensen in andere culturen veroveren.
